Eyvah Hamileyim

Hem hamile hemde bir is kadini misin ? O zaman klube hosgeldin tatlim... Bundan 18 hafta oncesine kadar sadece bir is kadini iken simdi bir de hamileyim. Eger bu basima gelmemis olsaydi, bu konu uzerine milyonlarca cumle kurabilir hatta boyumdan buyuk ahkam kesebilirdim. Ama simdi oyle mi ? Hayir, degil... Hayat bazen cok acimasiz davranabiliyor insana, bunu oyle bir yapiyor ki hani derler ya tereyagindan kil ceker gibi. Istanbul'a tasindigimdan beri kariyerime en uygun kurumu bulacagim diye gobegim catladi tabiri caiz ise. Tam bulduguma inandigim zamanlarda illa onume bir seyler cikti, bu sefer de oyle olmustu... Ama bu sefer onume cikan engel kadar sansim da cok buyuk idi. Belkide bebegimin sansi, bilemiyorum. Medya ve iletisim dunyasina adim attigim ilk ayimda hamile oldugumu ogrendim. Sevinsem mi yoksa bu da mi gol degil diye yerinsem mi bilemedim. Hamileligim zaten beklenmemis bir olay iken simdi nasil aciklayacaktim bunu daha yeni tanidigim is verenlerime ? Oldum mu ben sana; eyvah hamileyim (!)

Yil olmus 2013, ben hala kaza kursunu magduruyum cumlesini kuruyorum. Olacak sey degil... Hem zaten boyle seyler benim basima gelmez, gelemez(di) yani. Nitekim oldu, yasadigim stresin haddi hesabi yok. Kime, neyi, nasil aciklayacagimi dusunmeye basladim. Doluya koyuyorum almiyor, bosa koyuyorum dolmuyor... Sonra dondum dedim ki, acisa da oldurmez... Caldim mudurumun kapisini... Derin bir nefes aldim ve basladim anlatmaya, oldugu gibi, yalin, ne hissediyorsam. Zaten ben daha cumlemi bitirmeden Sevgili Mudurum, agzimdan aldi lafi. Bu sefer konusma sirasi ondaydi, her seye hazirlikli idim ama bir yandan da isimi kaybetmemek icin dualar ediyordum icimden. Mudurum oyle cumleler kurdu ki; birakin isime son vermeyi neredeyse iyi ki olmus bu cocuk diyecekti. Kendimi ruyada zannetim. Sansim cok baska donmustu bu sefer. O benim icin sadece bir mudur degildi artik, bir arkadas, bir dost, bir anne, bir sans melegi bir bir bir... Ne varsa iste...

Hep dergilerde okudugum, yakinlarimdan duydugum hamile ve is kadini hikayeleri gibi degildi benim hikayem. Hamile kadin is hayatinda uzun vadeli kalamaz, kariyer yapamaz, normal insan gibi verimli calisamaz, kuruma ait hissedemez vs gibi cumleler sadece birer cumle suan benim icin. Yasadigim tedirginlik ise o an'a ait pismanligimdir sadece... En ozel ve guzel gunumu bu ve benzeri senaryolarla berbat ettigim icin simdi cok kiziyorum kendime. Halbuki Sevgili Nil Karaibrahimgil ne guzel ozetlemisti konuyu bizlere "Kariyer de yaparim cocuk ta" (!) Niye olmasin ?

O gun bugundur, hayata bakis acim daha farkli. Evet, is hayati ve kariyer bir kadin icin cok onemli iki unsur ancak bunu gerceklestirebilecek kurum ve yoneticiler bulmak cok daha onemli. Bu sebeple, boyle bir durumdan oturu calisanini magdur eden, bir kadina sirf hamile oldugu icin isi birak, git diyen bir kurumdaysaniz, inanin bana birakin gitsin. Oyle bir cati altinda ne basari elde edebilirsiniz ne de sevdiginiz isi yapabilirsiniz. Hamile olmak, bir bebek bekliyor olmak, anne olmak suc degil. Bu dunyanin en mucizevi olayi ve ne mutlu ki bunu biz kadinlar gerceklestiriyor. Tadini cikartin hanimlar, hayat bize guzel. Bu hayatta en sevdigim seylerden biri yapamazsin denilen islere imza atmak.

Simdi hem basarili bir is kadiniyim hem mutlu bir hamileyim. Bu mutluluk hem is hayatima hem bebegime oyle bir yansiyor ki hepimiz cok mutluyuz. Teraziyi dogru tarttiginiz surece inanin bana sorun yok. Siz kimselere kulak asmayin, herkes baska hamile herkes baska kariyer sahibi herkes baska bir anne herkes baska bir basari oykusu... Siz sizinkini yazin, baskasininki sizin icin sadece kobay olsun. Ve en onemlisi kendinize haksizlik etmeyin.

Hepinizi operim, sevgiyle kalin...